Een testappeltje

Op de verkiezingsdag moesten wij naar het communiefeest van grote neef Alexander. Bij een feest horen natuurlijk mooie kleedjes en daar zijn we graag bij. Ik had een heel leuk stofje liggen waaruit ik een kleedje wilde maken voor Noa. Noa is een lange, smalle meid en niet elk modelletje komt daarbij tot zijn recht. Uren heb ik in mijn boeken en naaitijdschriften zitten bladeren. Wat ik mooi vond, was haar dada niet. En wat zij mooi vond, was in mijn ogen een teutenkleed.

We sloten dan maar een compromis : het werd het kleedje met de ronde kraag uit Stof voor Durf het Zelvers. Ik had er van in het begin niet echt een goed oog in en besloot voor de eerste keer in mijn naailoopbaan een testversie van een kleedje te maken. Ben ik blij dat ik dat heb gedaan. Op zich is het wel een mooi en leuk modelletje maar het is echt niets voor Noa. Vooraan valt het nog goed mee maar achteraan valt het veel te wijd. Het appelstofje kocht ik een tijdje terug over van naaivriendin Noor. Testkleed of niet, een paspel moest er vanzelfsprekend ook aan toegevoegd worden.

En op het feest ... helaas geen creatie van mama maar dat lieten we niet aan ons hartje komen. Het was een fantastische dag.