Enkele van mijn naaicollega's weten hoe ik gezwoegd heb om deze lappen stof in de vorm van een tas te krijgen. Vloeken, roepen, tieren, nog meer eens tornen en opnieuw beginnen met de nodige gdvrdmms, aaarrrrggghh, F... en alles wat je maar kan bedenken. Die tas was echt mijn ding niet. Ik vervloekte die 12-12-tas!
Ik besloot andere cadeautjes voor de juffen te kopen en liet dit exemplaar een beetje links liggen tot ik voldoende ZEN was om nog eens een poging te wagen. Toen ik dit onding zag liggen in de kast, besloot ik om nog maar eens mijn handen uit de mouwen te steken.
En ja, de aanhouder wint. Het is uiteindelijk geen juffencadeau geworden maar een geschenk voor mijn nicht Tahnee. Ik hoop maar dat ze er veel plezier aan heeft want deze werd met heel veel geduld en nog meer liefde gemaakt.